Осень пьяная

kholodnye vetra pylayut za oknom
zhestokaya igra, ved’ vyigrat’ v ney mne ne dano
pal’tsami po steklu, netrezvye slova
i glupyy telefon napishet za menya
napishet za menya
napishet za menya

ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya
ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya

davay ukroem nashu pechal’
opavshimi list’yami
i my tak mnogo uspeli skazat’
i dyshat’ etimi pismami
v tvoykh glazakh davno ves’ mir
pochemu togda so mnoy oni sovsem pusty
ya rasteryala v sebe to, za chto menya lyubil
ili pogoda izmenilas’, tak zhe
kak i ty
kak i ty
kak i ty

ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya
ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya

ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya
ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya

ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya
ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya

ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya
ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya

ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya
ya osen’ pyanaya, zimoy, ya trezvaya
vesna moya, nesovershenno letnyaya