Å'wit! Å'wit!

Dobrze jest uchyliæ nieco drzwi,
Kiedy jeszcze ca³e miasto Ŕpi,
By rozproszy³ najczarniejszych myŔli moc
Promieñ, co ma czarodziejsk¹ moc.

Niech niedobre myŔli, jakie cz³owiek kry³,
Wiêcej mu nie zabieraj¹ si³.

Dobrze jest ods³oniæ okna swe
I na oŔcie¿ pootwieraæ je,
By przechodzieñ przypadkowy widzieæ móg³,
¯e nie kryje z³a s¹siedzki próg.

Å’wit! Å’wit!
Nowy wstaje dzieñ!
Z³ota gwiazda dnia rozprasza nocy cieñ!
Cudowny Ŕwit! Œwit!
Czas misternie tka
Losu w¹tek na osnowie dnia…

Dobrze jest chlebowy rozgrzaæ piec
I bochenki w nim rumiane piec,
¯eby ka¿dy, kto poczuje pierwszy g³ód,
Wiedzia³ jak smakuje chleb i miód.
Dr¿¹ na rzêsach resztki snu,
Usta szepcz¹: Witaj dniu!
Wszêdzie Ŕwiat³oŔci
Wiêcej, wiêcej, wiêcej, wiêcej,
Wiêc OpatrznoŔci
Cz³owiek swe powierza rêce,
By s³u¿y³y jak najd³u¿ej mu.

Niebo wartoŔæ pracy zna –
W dzieciach nam zap³atê da.
Krzyku i Ŕmiechu
Wiêcej, wiêcej, wiêcej, wiêcej,
Ile¿ poŔpiechu
Trzeba, by zd¹¿y³y rêce
Przygotowaæ wszystko w ci¹gu dnia.

Blask! Blask! Blask!
To najdoskonalsza z wszystkich ³ask!
Œwiat³o niesie nam
Dzieñ, co nigdy nie jest taki sam!

Tak, no tak, no tak!
To od Stwórcy dla cz³owieka znak,
By jasnoŔci¹ t¹
Odkryæ móg³ niepowtarzalnoŔæ sw¹!

Dobry dzieñ siê zacz¹³ tu,
Zatem witaj dobry dniu!
Ludzi woko³o
Wiêcej, wiêcej, wiêcej, wiêcej,
Wszystkim weso³o,
W niebo wyci¹gaj¹ rêce
I Ŕpiewaj¹ do utraty tchu:

Dzieñ, rok, wiek!
Trwa nieodwracalny czasu bieg!
¯ycie krótko trwa!
Nie uroñmy ¿adnej chwili dnia!

Tak, no tak, no tak!
To olÅ”niewaj¹cy ¿ycia znak –
Tam siê zacz¹³ Ŕwiat,
Gdzie Ŕwiat³oŔci wiecznej promieñ pad³!