W weronie

Nad Kapuletich i Montekich domem,
sp³ukane deszczem, poruszone gromem,
³agodne oko b³êkitu

Patrzy na gruzy nieprzyjaznych grodów,
na rozwalone bramy do ogrodów,
i gwiazdê zrzuca ze szczytu

Cyprysy mówi¹, ze to dla Julietty,
i dla Romea, ta lza znad planety
spada – i groby przecieka;

A ludzie mówi¹, i mówi¹ uczenie,
¿e to nie ³zy s¹, ale ¿e kamienie,
i – ¿e nikt na nie nie czeka!