Uitvaart

De Here had deze keer weer eens genomen
En met grote droefenis hadden wij kennis gegeven
En vertrokken wij om twee uur van het sterfhuis
In de volgauto’s zwijgend de mannen
Iets van aartsvaders hadden ze, hoewel de meesten
Toch maar gewoon kantoorbedienden waren
Daarna onder troosteloze hoeden de vrouwen
In het volle ornaat van de trieste frigiditeit
Die recht op een stoel in de hemel geeft
Maar waarom reed daarachter nu
Dat rode autootje
Met die luidzingende Chinees