De Hemel

Toen ik klein was, was de hemel 
Ergens boven in de lucht 
En je kon er enkel komen 
Met een allerlaatste zucht 
Iedereen droeg witte lakens 
En je lieps langs gouden straten 
Over pleinen met fonteinen 
Vol met rode limonade 
En je vloog door witte wolken 
En een engel hield je vast 
En je kon op water lopen 
Want het water was van glas 
Iedereen was daar gelukkig 
Nooit meer honger 
Nooit meer pijn 
Had je hier alleen elende 
Daar zou alles anders zijn 
Maar ik weet niet meer 
Waar de hemel is 
Ik weet niet waar ik heen ga na dit leven 
Toen zag ik de hemel 
Met de ogen van een kind 
Maar die is voorgoed verdwenen 
De hemel is verdwenen 
Ik werd ouder en geloofde 
In een an’dre fantasie 
En ik volgde zarathusta 
Met een soort van anarchie 
Want ik vloog over de wolken 
Naar een land hier ver vandaan 
Maar ik zag geen gouden poorten 
En ik zag geen fonteinen staan 
En ik weet niet meer 
Waar de hemel is 
Ik weet niet waar ik heen ga na dit leven 
Soms zie ik de hemel 
In de ogen van een vrouw 
Maar dat duurt meestal maar even 
De hemel duurt maar even