Audèths

Aciu que sò, seiguda en mèn fautulh
Mentre les veigui volar.
M’ei igual a on vagen a parar,
Vieràn de nets a dromir.
Eth mèn cap, eth milhor des nins
Que jamès agen pogut trapar.

Era patz que tant demane tanta gent,
De còp, semble qu’a arribat.
Tan lèu è vist que non me pogui equivocar,
Que vire eth mon igual qu’es nòsti caps.

Cada vèrs un audèth,
Cada audèth hèt un vèrs,
Laguens des nòsti caps!

Coma era aigua que s’escor
E non demane qué i aurà mès enlà.
De nau voi desvelhar en un prat e
Sense ròba e a plaser, caminar.

Formen part deth mèn entorn
Es ores que hí a pèrder damb tu.
Eth temps non pare d’auançar
E auem es uassi banhats
Ena pòur de qu’un bon dia acabe tot!
Acabe tot….
Laguens des nòsti caps!

Eth sòn cant, eth major plaser
Que jamès aja pogut trapar!
Eth mèn cap, eth milhor des nins
Que jamès agen pogut trapar!
Eth sòn cant, eth major plaser
Que jamès aja pogut trapar!
Eth mèn cap, eth milhor des nins
Que jamès agen pogut trapar!