Выпраўляла мацi сына
Ды на дваццаць пяць гадоў.
Цераз дваццаць пяць гадоў
Варацiўся сын дамоў.
Падыходзiць да сяла –
Стаiць крутая гара.
Падыходзiць да варот
I пытае, дзе ж мой род?
Роду-племенi няма,
Бацька й мацi памярла.
Бацька й мацi памярла,
Сястра замуж аддана.
Ды застаўся адзiн брат –
Нежанаты халасцяк.
– Чаго, брат, ня жэнiшся,
На каго надзеешся?
Цi на грошыкi бядзён,
Цi да дзевак не гадзён?
– Я й на грошыкы багат,
Я й да дзевачак казак,
А я грошы распушчу,
Я жанiцца не хачу!
Comentarios
Deja tu comentario: